Źródło: https://www.google.com/Muzeum+Pana+Tadeusza, Jakub Kuliński
Poemat Adama Mickiewicza pt. „Pan Tadeusz czyli ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem” to od kilku już lat obowiązkowa lektura ósmoklasistów – przygotowujących się do zewnętrznego egzaminu z języka polskiego.
Wcześniej narodowa epopeja była stałą pozycją na liście lektur szkół ponadpodstawowych (liceów i techników). W 2012 została publicznie odczytywana w akcji społecznej, propagującej znajomość literatury polskiej – Narodowe Czytanie Pana Tadeusza.
Jak rozpocząć omawianie niełatwej dla nastolatków lektury? Najlepiej wybrać się z młodzieżą do usytuowanego na wrocławskim rynku, w kamienicy Pod Złotym Słońcem, Muzeum Pana Tadeusza!
Z wielu powodów udział w zajęciach warsztatowych uczniów klas VIII A i VIII B, zorganizowanych przez wrocławskie Muzeum Pana Tadeusza, należy uznać za uzasadniony i atrakcyjny.
Wnętrza obiektu zachwycają swoją estetyką – wystylizowane architektonicznie na XVIII wiek – przenoszą zwiedzających do szlacheckiego zaścianka. Prezentowane w każdym z pomieszczeń cyfrowe animacje epickich wydarzeń uruchomiają wyobraźnię młodych odbiorców.
Sale dedykowane różnym księgom eposu budzą zainteresowanie jego treścią.
Wreszcie warsztaty pisania naturalnym gęsim piórem pozwalają wyobrazić sobie codzienne zajęcia i czynności szlachty.
Anna Smolińska, Zespół nauczycieli przedmiotów humanistycznych
Bartosz Mazurkiewicz, Zespół nauczycieli przedmiotów ścisłych
Wrocław, 14.10.2023 r.
O narodowej epopei – skrót informacji
„Pan Tadeusz” to epopeja narodowa (z elementami gawędy szlacheckiej) powstała w latach 1833–1834 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, trzynastozgłoskowcem.
Rękopis Pana Tadeusza od 1999 znajduje się w zbiorach Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.
W 2014 dzieło zostało wpisane na Polską Listę Krajową Programu UNESCO Pamięć Świata.
Losy manuskryptu „Pana Tadeusza” związane są z Ossolineum mają znaczącą historię od września 1939 roku, kiedy to rodzina Tarnowskich, chcąc ochronić dzieło przed działaniami wojennymi, złożyła je jako depozyt we lwowskiej siedzibie Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.
W marcu i kwietniu 1944 roku Niemcy, okupujący Lwów od 1941 roku, nakazali władzom dawnego Ossolineum przygotować do ewakuacji najcenniejsze zbiory. Ostatecznie zbiory wróciły do Polski i zostały przewiezione do Biblioteki Narodowej w Warszawie, skąd w 1947 roku, zgodnie z decyzją władz PRL, przekazano je do odtworzonego we Wrocławiu Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.
W 1989 roku rodzina Tarnowskich upomniała się o złożony w depozycie rękopis.
Ossolineum, kierowane od 1990 roku przez dr. Adolfa Juzwenkę, rozpoczęło negocjacje mające na celu odnowienie umowy depozytowej, co sfinalizowano w 1992 r. Jednak w obawie, że rodzina Tarnowskich zechce w przyszłości wycofać z depozytu swoją własność, dyrektor Juzwenko prowadził dalsze rozmowy w sprawie odkupienia obiektu.
Miasto Wrocław przeznaczyło na zakup od rodziny Tarnowskich manuskryptu 200000 dolarów, co stanowiło jedną trzecią wartości wyceny rękopisu.
5 listopada 1999 roku rodzina Tarnowskich wspólnie z miastem Wrocław przekazała manuskrypt w darze Zakładowi Narodowemu im. Ossolińskich.
W tym miejscu zaczyna się także historia wrocławskiego Muzeum Pana Tadeusza.
Źródło: https://muzeumpanatadeusza.ossolineum.pl/wystawy/rekopis-pana-tadeusza/
